Χθες το βράδυ μια συναυλία παραγωγή της Greek National Opera – Εθνική Λυρική Σκηνή στην Εναλλακτική Σκηνή του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, με ξάφνιασε, με συγκίνησε, με ενθουσίασε. Ο μεγαλοφυής Μίκης Θεοδωράκης στην ωριμότητα του, καταπιάστηκε με ρυθμούς δρόμους και μακάμια της Ανατολής και όπως ήταν αναμενόμενο, έκανε την ανατροπή. Ανάμεσα στις άλλες μουσικές, έφτιαξε και μια σειρά τραγουδιών με τους υπέροχους στίχους του Μιχάλη Γκανά, τιμώντας στον τίτλο και την Μικρασιάτισσα μητέρα του. ΑΣΙΚΙΚΟ ΠΟΥΛΑΚΗ. Σήμερα, 25 χρόνια μετά, ένας νέος άνθρωπος, ένας νέος μουσικός, ο Ανδρέας Κατσιγιάννης, έσκυψε με αγάπη, μελέτη, και έμπνευση πάνω σ’ αυτά τα τραγούδια, ψηλαφώντας τη ρίζα τους και έδωσε ενορχηστρωτικά μια καινούργια εξαιρετική εκδοχή, πράγμα πολύ δύσκολο, αν σκεφτούμε την ωραία πρώτη δουλειά που είχε κάνει ο Γιάννης Σπάθας. Συνοδοιπόροι του σ’ αυτό, οι σπουδαίοι μουσικοί της Εστουδιαντίνας και βέβαια αυτός ο άριστος νέος τραγουδιστής, ο Γιάννης Διονυσίου, που μας άφησε άφωνους. Αυτή είναι η μουσική και μουσικοί που αγαπάμε και πιστεύουμε. Μπράβο σε όλους σας και μπράβο στον Γιώργο Κουμεντάκη, Καλλιτεχνικό Διευθυντή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, για την πρωτοβουλία του. Ήταν μια ευτυχισμένη βραδιά για τη μουσική, απ’ αυτές που σπανίζουν.
Γιώργος Νταλάρας
Ασίκικο Πουλάκη απο την Εστουδιαντίνα
